Superwizja indywidualna

Superwizja w psychoterapii jest szczególnym spotkaniem dwojga terapeutów, gdzie w rozmowie na temat pacjentów superwizanta: ich problemów, przebiegu procesów, trudności i blokad superwizor, zazwyczaj starszy stażem i doświadczeniem, stara się pomóc w lepszym rozumieniu klienta, znalezieniu najlepszych dla niego sposobów pomagania, wyjścia z impasu czy polepszenia jakości relacji z terapeutą.

Ilość tematów w superwizji zdaje się być nieograniczona ale zawsze celem jest troska o dobro klienta psychoterapii.

Moja filozofia prowadzenia superwizji sprowadza się do tego, że jestem „dla terapeuty”. Nie narzucam przebiegu superwizji ani sposobu przygotowywania się do niej. Tak jak każdy z naszych pacjentów jest inny, tak inny jest każdy terapeuta. Nie tylko pod względem stażu, doświadczenia, pracy z różnymi rodzajami problemów ale także – a może przede wszystkim – potrzeb i trudności osobistych.

Część terapeutów od moich superwizji potrzebuje głównie pomocy w diagnozie i planowaniu strategii. Inni koncentrują się na systematycznym monitorowaniu problematycznych dla siebie procesów. Kolejni potrzebują pomocy w zrozumieniu nagłego pogorszenia funkcjonowania klienta, impasu, nasilenia oporu itp.

Wreszcie – na co zawsze jest miejsce w moim pojęciu sensu superwizji – część terapeutów jest zainteresowana badaniem własnych uczuć w przebiegu procesu terapii w szczególności wówczas, gdy przeszkadzają one terapeucie w profesjonalnym zajmowaniu się problemami pacjenta. Bliski jest mi tu szczególnie nurt humanistyczny prowadzenia superwizji.